Autoimmuunziekte

Wil je meer weten?

Genen: hardware of software

In 2013 verscheen een belangrijk artikel in Time Magazine over de laatste ontwikkelingen op het gebied van genetica. Waar men eerst dacht dat wij overgeleverd waren aan ons DNA, blijkt dat epigenetische factoren veel belangrijker zijn. Het DNA kunnen we vergelijken met de hardware van een computer. Maar de software die we erop zetten, bepaalt wat we met die computer kunnen doen. Komen er virussen op de computer, dan is de hardware niet meer functioneel. En zo werkt het met onze genen. Ze kunnen gezond zijn, maar slecht geprogrammeerd worden. Ze kunnen ongezond zijn, maar slapend blijven doordat ze in een gezonde omgeving verkeren.

Methyl-groepen en genexpressie
Epigenetica is eigenlijk heel simpel. Om de expressie van een gen te veranderen, hoeft er enkel een methyl-groep toegevoegd te worden. Dit is de basiseenheid van organische scheikunde: een koolstof atoom verbonden met drie waterstofatomen. Als een methyl-groep zich verbind aan een gen, blijkt het de uitdrukking van een gen te kunnen veranderen. Zo bleek uit onderzoek bij muizen met een gen voor obesitas, dat dit gen heel gemakkelijk “ uitgezet” kon worden door de moeder extra methyl-groepen te eten te geven. Alle daaropvolgende generaties van de obese moeder, bleken slank te blijven.

Hardware of software: voorbeelden
Onderzoek toonde aan dat muizen met een genetische expressie van obesitas, jongen konden voortbrengen zonder obesitas door enkel de methyl-groep vitamine B12 toe te voegen aan het voedsel van de moeder. Muizen met hetzelfde gen voor obesitas, die geen methyl-B12 kregen, brachten wel jongen voort met obesitas. Methyl-B12 blijkt dus te werken als een methyl-groep. Een ander onderzoek, aan de Universiteit van Tel Aviv, toonde aan, dat door het toevoegen van een methyl-groep aan het eten van wormen, de wormen genetische veranderden (ze werden kleiner, en veranderden van kleur), maar dat deze veranderingen ook 40 generaties stand hielden (Cloud 2010).

De Hoop van de Toekomst
Wetenschappers weten van het bestaan van epigenetica sinds de jaren ’70. Toch is er tot de jaren ’90 maar weinig aandacht aan besteedt. Men vond epigenetische kenmerken van DNA wel belangrijk, maar men onderschatte de enorme rol van epigenetica is ziekteprocessen zoals autisme of de bipolaire stoornis. Door deze ontdekkingen, is men het enorme belang van epigenetica, tegenover het belang van het basis DNA, gaan inzien. De grote hoop voor de toekomst, is om de epigenetica van bv. kanker, schizofrenie of Alzheimer bloot te leggen. Bij Newmedix trachten we in onze behandelingen de gezonde epigenetische expressie van de genen te verbeteren/optimaliseren. Dit doen we onder andere door het toevoegen van de juiste methylgroepen.

Onze behandeling
Indien u te maken heeft met een auto-immuunziekte die u wilt genezen of overwinnen, zal Newmedix eerst samen met u de oorzaak van de auto-immuunziekte onderzoeken. Zoals hierboven omschreven kan de oorzaak van uw auto-immuunaandoening wel eens in de darmen liggen, of wellicht heeft uw lichaam te maken met chemische of zware metalen stress (toxische stoffen uit uw omgeving). Samen zetten we alle factoren op een rijtje door middel van onze uitgebreide bloed-, urine- en ontlastingsonderzoeken. Newmedix maakt daarbij gebruik andere van onderzoeken dan uw huisarts of specialist. Wij werken hiertoe samen met laboratoria in Noorwegen, Duitsland en de V.S. Wilt u de oorzaak van uw auto-immuunziekte blootleggen? Maak dan een afspraak bij onze kliniek.

Behandeling

In de behandeling van auto-immuunziektes worden vaak symptoom bestrijdende medicijnen gebruikt. In de regel belast een behandeling met deze medicijnen het auto-immuunsysteem nog meer en dat is erg jammer. Bij newmedix gaan we eerst op zoek naar de oorzaak van uw auto-immuunziekte. Op die manier proberen we samen te werken aan het verlichten van symptomen. In de behandeling van auto-immuunziekten maken we gebruik van diepgaande onderzoeken van uw bloed, uw urine en uw ontlasting. Samen zetten we zo de factoren op een rijtje die aan uw auto-immuunziekte bijdragen. Op basis van deze uitslag, kunnen we een orthomoleculaire behandeling van uw auto-immuunziekte starten.

Beïnvloeden van genexpressie
Het beïnvloeden van genexpressie kan enkel plaatsvinden als men de cel herstelt. Ons gezegde is daarom ook: “Je kunt pas genezen als je de cel geneest.” Als je de cel niet geneest, zal je nooit de oorzaak van de auto-immuunziekte kunnen aanpakken. Onze gezondheid hangt immers volledig af van de gezondheid van onze cellen. Lees meer hierover bij het cel herstelplan. In het geval van de behandeling van een auto-immuunziekte gaat het om onze gezondheid op het niveau van het DNA en van de epigenetica. Het veranderen van genexpressie wordt bereikt door ervoor te zorgen, dat de genen weer in een gezonde omgeving (minder fysiologisch, emotionele en chemische stress) verkeren. newmedix helpt u daar graag bij met gerichte en natuurlijke behandelingen.

Wat is epigenetica (Uit het boek van biology of belief van bruce lipton)

De levenservaringen van de ouders modelleren het genetische karakter van hun kinderen.
We weten nu dat de door de omgeving teweeggebrachte epigenetische veranderingen zoals die hierboven werd beschreven, van generatie op generatie kan worden doorgegeven. Een grensverleggend onderzoek van Duke University dat in het nummer van 1 augustus2003 van het tijdschrift Molecular and Cellular Biology werd gepubliceerd, stelde vast dat een verrijkte omgeving bij muizen zelfs genetische mutaties kon opheffen [Waterland en Jirtle 2003].

In dat onderzoek keken wetenschappers naar het effect van voedingssupplementen bij muizen met het abnormale agoeti-gen. Agoeti muizen hebben een gele vacht en zijn extreem zwaarlijvig, wat hen vatbaar maakt voor hart- en vaatziekten, diabetes en kanker. Agoeti-zusters: een jaar oude vrouwelijke, genetisch identieke Agoeti-muizen. De moeder ontving methylrijke voedingssupplementen waardoor de kleur van de vacht van de nakomelingen verandert van geel in bruin, en de kans op het optreden van zwaarlijvigheid, diabetes en kanker wordt verkleind. [Jirte en Waterland] In het experiment ontving een groep gele, zwaarlijvige agoeti-moeders methylgroeprijke supplementen die in natuurvoedingswinkels verkrijgbaar zijn: foliumzuur, vitamine B12, betaïne en choline. Er werd voor methylrijke supplementen gekozen omdat een aantal studies heeft aangetoond dat de chemische methylgroepen zich aan het DNA van een gen hechten verandert dit de bindingskarakteristieken van regulerende chromosomale eiwitten. Als de eiwitten te sterk aan het gen binden, kan de eiwit- ‘mouw’ niet worden verwijderd en kan het gen niet worden afgelezen.

Het methyleren van het DNA kan de activiteit van het gen stilleggen of veranderen. Deze keer waren koppen als ‘voeding overtreft genen’ juist. De moeders die de supplementen met methylgroepen kregen, brachten normale, magere bruine muizen voort, hoewel de nakomelingen hetzelfde agoeti-gen bezaten als hun moeders. De agoeti-moeders die de supplementen niet kregen, brachten gele jongen voort, die veel meer aten dan de bruine jongen, de gele jongen wogen uiteindelijk bijna twee maal zoveel als hun magere ‘pseudo-agoeti’ tegenhangers.

Hoewel beide muizen genetisch identiek zijn, verschillen ze wezenlijk in hun uiterlijk: de ene muis is mager en bruin, de andere muis is zwaarlijvig en geel. Wat je in de afbeelding niet kunt zien is dat de zwaarlijvige muis diabetes heeft, terwijl zijn genetisch identieke tegenhanger gezond is. Onze studies hebben vastgesteld dat epi-genetische mechanismen een factor zijn bij een verscheidenheid aan ziekten, waaronder kanker, hart-en vaatziekten en diabetes. In feite kan bij slechts vijf procent van het aantal patiënten met kanker of hart-en vaatziekten de ziekte aan erfelijkheid worden toegeschreven. [Willet 2002]

Hoewel de media veel heisa maakten over de ontdekking van het BRCAI- en BRCA1-gen in verband met borstkanker, maakten ze er geen melding van dat vijfennegentig procent van het aantal gevallen van borstkanker niet aan overgeërfde genen is toe te schrijven. Bij een belangrijk aantal kankerpatiënten is de kwaadaardigheid te wijten aan door de omgeving teweeggebrachte epi-genetische veranderingen en niet aan gebrekkige genen. [Kling 2003; Jones 2001; Seppa 2000; Baylin 1997]

Het epi-genetische bewijs is zo overtuigend geworden dat sommige moedige wetenschappers zelfs Jean Baptiste de Lamarck citeren, de zo verguisde evolutionair bioloog die van mening was dat onder invloed van de omgeving verworven eigenschappen konden worden doorgegeven. Filosoof Eva Jablonka en bioloog Marion Lamb schreven in hun boek Epigenetic Inheritance en Evolution – The Lamarckian Dimension uit 1995: ‘De afgelopen jaren heeft de moleculaire biologie aangetoond dat het genoom veel flexibeler en gevoelige voor de omgeving is dan voorheen werd aangenomen. Ze heeft ook laten zien dat informatie op andere manieren aan nakomelingen kan worden overgedragen dan via de basenvolgorde van het DNA’[Jablonka en Lamb 1991] We zijn terug bij datgene waarmee we dit hoofdstuk begonnen: De omgeving.

Bij mijn werk in het laboratorium zeg ik keer op keer de invloed die een veranderde omgeving uitoefende op de cellen die ik bestudeerde. Maar pas aan het eind van mijn onderzoekscarrière aan Stanford drong de boodschap volledig tot me door. Ik zag dat de structuur en functie van de endotheelcellen, de cellen die de bekleding van de bloedvaten vormen die ik bestudeerde, onder invloed van de omgeving veranderden. Wanneer ik bijvoorbeeld ontsteking veroorzakende stoffen aan de weefselkweek toevoegde, veranderden de cellen snel in het equivalent van macrofagen, de aaseters van het immuunsysteem.

Wat ik ook boeiend vond was dat de cellen veranderden zelfs nadat ik hun DNA met gammastralen had vernietigd. Deze endotheelcellen waren “functioneel geënuclieëerd”. En desondanks veranderden ze volledig hun biologisch gedrag in reactie op ontsteking veroorzakende stoffen, net zoals ze dat hadden gedaan toen hun kern nog intact was. Deze cellen vertoonden duidelijk een vorm van ‘intelligente’ besturingen in afwezigheid van hun genen. Twintig jaar nadat mijn mentor Irv Koningsberg me had aangeraden eerst naar de omgeving te kijken wanneer cellen ziek zijn, had ik het eindelijk door. Het DNA bestuurt niet het biologische functioneren en de celkern is niet het brein van de cel. Net als jij en ik worden cellen gevormd door waar ze leven. Met andere woorden, het is de omgeving,… Uit: Bruce Lipton – The Biology of Belief