LDN: De Veelzijdige Toepassingen van Low Dose Naltrexone

Low Dose Naltrexone (LDN) is een veelzijdige en veelbelovende therapie die oorspronkelijk ontwikkeld werd voor de behandeling van verslavingen, maar inmiddels voor een breed scala aan aandoeningen wordt ingezet. In lage doseringen werkt LDN niet als een traditionele opioïde antagonist, maar als een immuunmodulator. Hierdoor is het effectief gebleken bij auto-immuunziekten zoals multiple sclerose, ontstekingsaandoeningen zoals de ziekte van Crohn, chronische pijnsyndromen zoals fibromyalgie, huidaandoeningen, Long COVID, CVS/ME en zelfs bepaalde vormen van kanker. De kracht van LDN ligt in zijn vermogen om ontstekingen te verminderen, het immuunsysteem in balans te brengen en endorfineniveaus te verhogen. Deze unieke eigenschappen maken LDN tot een veelbelovende behandelmethode, ondersteund door positieve resultaten uit klinische studies en praktijkervaringen[1, 2].

LDN in het Verlagen van Cytokines en Ontstekingen

LDN verlaagt ontstekingsbevorderende cytokines zoals TNF-α en IL-6, wat bijdraagt aan vermindering van ontstekingsreacties in het lichaam. LDN werkt als antagonist op de Toll-like receptor 4 (TLR4), waardoor microglia in het zenuwstelsel geremd worden en cytokine-afgifte wordt onderdrukt. Deze werking draagt bij aan het beheersen van neuro-inflammatoire aandoeningen en auto-immuunziekten [1, 2]. De remming van cytokineproductie maakt LDN veelbelovend voor de behandeling van diverse chronische ontstekingsziekten.

LDN bij Stress

LDN kan het uitgeputte stresssysteem ondersteunen door endorfineproductie te verhogen, wat een positief effect heeft op stressweerstand en veerkracht. Onderzoek toont aan dat LDN de aanmaak van endogene opioïden stimuleert, wat stressreacties verbetert en het emotioneel welzijn verhoogt [3]. Dit mechanisme maakt LDN een waardevolle optie voor mensen die lijden aan chronische stress-gerelateerde aandoeningen, waarbij ondersteuning van het stresssysteem essentieel is.

LDN bij CVS/ME

LDN biedt potentie als therapie voor Myalgische Encefalomyelitis/Chronisch Vermoeidheidssyndroom (ME/CVS), gekenmerkt door aanhoudende vermoeidheid en pijn. Een retrospectieve studie bij 218 ME/CVS-patiënten toonde aan dat 73,9% van de patiënten verbeteringen in alertheid, fysieke prestaties en pijnvermindering rapporteerde, terwijl bijwerkingen mild waren en vooral in de beginfase optraden [4]. Deze resultaten suggereren dat LDN een waardevolle optie kan zijn voor ME/CVS, hoewel verdere studies nodig zijn.

LDN bij Long COVID

LDN wordt onderzocht als mogelijke therapie voor Long COVID, gekenmerkt door symptomen zoals vermoeidheid en hersenmist na COVID-19. Een studie bij 59 patiënten met Long COVID toonde aan dat LDN leidde tot symptoomvermindering en verbetering in functioneel herstel, waarschijnlijk door de ontstekingsremmende en immuunmodulerende werking van LDN [5]. Deze bevindingen suggereren dat LDN een veilige en effectieve optie kan zijn, maar bevestiging via verdere studies is nodig.

LDN, Mitochondriën

LDN lijkt een positieve invloed te hebben op mitochondriale functies door metabole veranderingen te stimuleren die ontstekingen tegengaan. Een studie toont aan dat LDN microglia helpt om te schakelen naar een staat die meer energie-efficiënt is en minder lactaat produceert, wat ontstekingsreacties vermindert [6]. Dit ondersteunt de energiebalans en is nuttig bij chronische ontstekingsziekten.

LDN, Neuro-inflammatie en Tryptofaan Katabolieten

LDN kan neuro-inflammatie en de regulering van tryptofaanmetabolieten beïnvloeden, wat van belang is bij neurotoxiciteit en stemmingsregulatie. De INNOVA-studie onderzoekt de invloed van LDN op ontstekingsbiomarkers en tryptofaanmetabolieten bij fibromyalgiepatiënten, wat helpt om de neurobiologische effecten van LDN beter te begrijpen [7].

LDN bij Depressie

Onderzoek suggereert dat LDN nuttig kan zijn bij depressie als aanvullende therapie. In een gerandomiseerde studie met patiënten met major depressive disorder (MDD) leidde de toevoeging van LDN tot significante verbeteringen in depressiescores, vermoedelijk door dopaminerge mechanismen die de stemming beïnvloeden [8]. Deze effecten maken LDN potentieel effectief voor mensen die niet voldoende reageren op antidepressiva.

LDN bij Chronische Pijn

LDN biedt mogelijkheden voor de behandeling van chronische pijn door zijn anti-inflammatoire en immuunmodulerende werking. LDN vermindert de activatie van microglia in het centrale zenuwstelsel, wat bijdraagt aan pijnverlichting bij aandoeningen zoals fibromyalgie en Crohn’s [9]. De lage dosering minimaliseert bijwerkingen en maakt het een veilige keuze voor pijnbehandeling zonder opioïden.

LDN bij MS

LDN wordt onderzocht voor Multiple Sclerose (MS) vanwege zijn ontstekingsremmende en neuroprotectieve eigenschappen. In een gerandomiseerde studie werd aangetoond dat LDN mentale gezondheid en kwaliteit van leven verbeterde bij MS-patiënten, al bleven de fysieke effecten beperkt. Het herstelde endogene opioïdenniveaus, wat ontstekingen en neuro-inflammatoire processen verminderde [10, 11].

LDN bij Eczeem

Low Dose Naltrexone (LDN) heeft veel potentieel als aanvullende therapie voor eczeem, een hardnekkige huidaandoening die gekenmerkt wordt door chronische jeuk, roodheid en ontsteking. LDN werkt door het immuunsysteem te moduleren en ontstekingsreacties te onderdrukken, wat helpt bij het verlichten van symptomen en het herstellen van balans in de huid. Uit een review van Jaros en Lio (2019) blijkt dat LDN effectief kan zijn voor patiënten met eczeem die onvoldoende resultaat ervaren van standaardtherapieën. De ontstekingsremmende eigenschappen van LDN kunnen bijdragen aan minder jeuk en verbetering van de huid, wat het een waardevolle optie maakt voor mensen die last hebben van eczeem en op zoek zijn naar een veilige aanvullende behandeling [14]

Bijwerkingen van LDN

LDN wordt over het algemeen goed verdragen en heeft een mild bijwerkingenprofiel. Veel voorkomende bijwerkingen zijn hoofdpijn en levendige dromen, die meestal afnemen naarmate het lichaam aan de dosering gewend raakt. Soms kan slapeloosheid optreden; in dat geval kan het verplaatsen van de dosering naar de ochtend helpen om dit effect te verminderen. Bij aandoeningen zoals ME/CVS kunnen griepachtige symptomen voorkomen, maar een langzame opbouw van de dosering helpt vaak om deze bijwerkingen te beperken. Bij MS-patiënten kan in de eerste weken een tijdelijke verergering van symptomen optreden, maar dit effect is meestal van korte duur. Over het algemeen zijn de bijwerkingen mild en van voorbijgaande aard. Bovendien is LDN niet belastend voor de lever, wat het een veilige optie maakt voor langdurig gebruik zonder risico op levertoxiciteit.

LDN in Combinatie met Andere Medicijnen

LDN is niet compatibel met bepaalde medicijnen en moet daarom met zorg worden gecombineerd. Het mag bijvoorbeeld niet worden gebruikt in combinatie met SR-morfines of vergelijkbare pijnstillers zoals MST, oxycontin, dipipanone en fentanyl. Ook wordt LDN afgeraden voor patiënten die deelnemen aan lopende klinische onderzoeken, omdat het de resultaten kan beïnvloeden. Andere medicijnen waarmee LDN niet goed samenwerkt, zijn onder andere immuunsuppressiva (zoals afweeronderdrukkende medicijnen) en anti-tumor necrose factor-medicijnen, zoals infliximab (Remicade), etanercept (Enbrel) en adalimumab (Humira). Deze medicijnen worden vaak voorgeschreven bij auto-immuunziekten om ontstekingen te verminderen, maar kunnen door de interactie met LDN minder effectief worden of ongewenste effecten veroorzaken. Verder is LDN niet compatibel met PD1-remmers (zoals Opdivo en Keytruda) en bepaalde anti-kankervaccins, waaronder CAR-T-therapie en soortgelijke behandelingen. Het is belangrijk om met een arts te overleggen voordat je LDN gebruikt als je één van deze medicijnen voorgeschreven krijgt.

LDN kan onder bepaalde voorwaarden worden gecombineerd met andere medicatie, zoals biologicals en steroïden. Bij biologicals, die vaak bij auto-immuunziekten worden ingezet, is LDN compatibel zolang de patiënt stabiel is en onder toezicht staat. Voorbeelden van compatibele biologicals zijn Daclizumab (Zinbryta), Dimethylfumaraat (Tecfidera), Fingolimod (Gilenya), en Interferon beta-medicatie (zoals Avonex en Rebif). Steroïden zoals prednison en methylprednisolon zijn ook compatibel, mits de dosis onder de 20 mg prednison-equivalent blijft en ze niet voor afstotingspreventie worden gebruikt. Dexamethason is compatibel als dit onder oncologische controle gebeurt. Daarnaast kan LDN met andere voorgeschreven en vrij verkrijgbare medicijnen worden gebruikt, afhankelijk van de ziekte en medicatie van de patiënt. Het is echter essentieel dat dit altijd gebeurt onder medische begeleiding om veiligheid te waarborgen.

Inname Advies bij Verschillende Aandoeningen

Lage Doses Naltrexon (LDN) kan effectief zijn bij diverse chronische aandoeningen, met specifieke doseringen voor verschillende ziektebeelden. Voor chronische virale infecties en Long-COVID wordt vaak gestart met een dosering van 1 mg per nacht, waarbij sommige patiënten baat kunnen hebben bij een hogere dosis voor extra symptoomverlichting. Bij auto-immuunziekten wordt 1 mg dagelijks gedurende 14 dagen aangeraden, met een verhoging van 0,5-1 mg elke twee weken tot een onderhoudsdosis van 3-4,5 mg is bereikt. Bij Kanker wordt vaak begonnen met 1,5 mg per dag, dat wekelijks met 1,5 mg wordt verhoogd tot een maximum van 4,5 mg, met een schema van vier dagen doseren en drie dagen pauze. Voor chronische pijn start men ook met 1 mg dagelijks, met een geleidelijke verhoging van 0,5-1 mg elke twee weken tot een maximum van 9-10 mg per dag, mogelijk verdeeld over twee doseringen. Voor PTSS, angst, en depressie kan een dosering van 0,06 mg per kilogram lichaamsgewicht per dosis effectief zijn, met een totaal van 3-6 mg per dosis. Bij traumatisch hersenletsel (TBI) kunnen hogere doseringen van meer dan 50 mg tijdelijk nodig zijn, gevolgd door een onderhoudsdosering. Tot slot wordt bij chronisch vermoeidheidssyndroom (CFS/ME) en mastcel activeringssyndroom (MCAS) een dosering van 1,5-4,5 mg eenmaal of tweemaal daags voorgeschreven. Voor specifieke gevallen zoals allergieën, zijn doses tot 8 mg driemaal per dag toegepast. Deze richtlijnen helpen patiënten en behandelaars bij het optimaliseren van de effectiviteit van LDN voor verschillende aandoeningen[15]

Conclusie

Bij NewMedix integreren we LDN binnen een bredere functionele geneeskundebenadering die zich richt op het herstellen van balans in systemen zoals spijsvertering, hormoonbalans, immuunfunctie en energieproductie. Door zijn ontstekingsremmende eigenschappen en positieve invloed op energieproductie past LDN goed binnen ons model. In combinatie met voedingsadvies, leefstijlinterventies en stressmanagement bieden we een holistische benadering voor duurzame gezondheid.

Wil je ontdekken of Low Dose Naltrexone binnen jouw behandelplan past? Plan een gratis adviesgesprek met onze specialisten bij NewMedix. Samen kijken we naar de meest effectieve stappen voor een gezonder leven.

• Referenties

  1.Cant et al., 2017 – Naltrexone inhibits TNFα production in human immune cell lines, suggesting anti-inflammatory properties.
  2.Younger et al., 2014 – Low-dose naltrexone as a treatment for chronic pain and inflammation in fibromyalgia and multiple sclerosis.
  3.Brown & Panksepp, 2009 – Low-dose naltrexone for disease prevention and quality of life
  4.Polo et al., 2019 – Low-dose naltrexone treatment in Myalgic Encephalomyelitis/Chronic Fatigue Syndrome (ME/CFS).
  5.Bonilla et al., 2023 – Low-dose naltrexone for management of post-acute sequelae of COVID-19 (Long COVID).
  6.Kučić et al., 2021 – Immunometabolic modulatory role of naltrexone in microglia, supporting mitochondrial stability.
  7.Colomer-Carbonell et al., 2022 – Examining tryptophan metabolites and neuroinflammation with LDN in fibromyalgia.
  8.Mischoulon et al., 2017 – Efficacy of low-dose naltrexone as adjunctive treatment in major depressive disorder.
  9.Bostick et al., 2019 – Low-dose naltrexone in chronic pain management: a review of mechanisms and applications.
  10.Sharafaddinzadeh et al., 2010 – Low-dose naltrexone in multiple sclerosis patients improves mental health and quality of life.
  11.Ludwig et al., 2017 – Effect of LDN on endogenous opioids in multiple sclerosis, suggesting neuroprotective potential.
  12.Seifrabiei et al., 2008 – Quality of life improvements with low-dose naltrexone in hematological cancer patients.
  13. Berkson et al., 2009 – Revisiting ALA/LDN protocol for metastatic and nonmetastatic pancreatic cancer.
  14. Jaros & Lio, 2019.– Low Dose Naltrexone in Dermatology
  15 Dosing Guide 2024 for prescribers